O PRIMEIRO DOS POETAS

                                                                         Polo que a ti respecta, Menelao, alumno de Zeus.
                                                                   a fortuna non dispuxo que acabes a vida e cumpras o
                                                                   teu destino en Argos, terra fértil en cabalos, senón
                                                                   que os inmortais levarante aos Campos Elìseos, nos
                                                                   confíns do Mundo, onde se atopa o loiro Radamante.
             
                                                                         Alí non hai inverno longo senón que os humanos
                                                                    disfrutan dunha vida feliz ao abrigo da neve, da xeada
                                                                    e da chuvia, e dende o seo do Océano érguese o sopro
                                                                    harmonioso e refrescante das brisas do Céfiro.

   
      Estas palabras están tomadas do libro IV, 563 da Odisea,. atribuído cada vez con máis firmeza a Homero, obra que este debeu de fixar por escrito quizais antes do ano 700 a. C., logo dun período de transmisión oral.Tanto a Iliada como a Odisea, a pesares da súa ceda aparición, están consideradas coma obras mestras do xénero épico, nas que non faltan  a codificación tanto dos temas coma das formas, o dramatismo na acción e no conflicto entre as forzas, nin a exaltación das virtudes heroicas ou da piedade, a fidelidade e a amizade.

      A través do retallo que vos ofrecemos asistimos tamén á posiblemente inicial e á idealizada referencia ao remoto Occidente, onde o poeta sitúa a paradisíaca comarca dos Campos Elíseos, na que vive, ou reina, Radamante, fillo de Zeus e de Europa, aquela princesa da cidade fenicia de Tiro que o deus raptara adoptando a figura dun touro, tal coma se pode ver na escultura que, na súa honra, foi erguida e se pode contemplar dende hai uns anos na viguesa praia de Samil.

      No mesmo poema menciónase tamén a Menelao, rei de Esparta, marido da Helena que, seducida por Paris, causou a terrible Guerra de Troia. En canto a Argos temos que dicir que, con tal denominación considerouse, nuns casos, a comarca próxima a Micenas, mentras que noutros equivalía ao Peloponeso, ou mesmo a toda Grecia. Polo que respecta ao refrescante Céfiro na descrición do cal se recrea Homero, trátase do vento do Oeste.


      (Publicado en 2009, no número 162 de Encrucillada).