ARTUR DE BRITANIA E A ESPADA EXCALIBUR
ARTUR DE BRITANIA E A ESPADA EXCALIBUR. Tanto nas curvas do camiño coma nas paraxes abertas o vento era tan forte que o carruaxe tremía e abaneábase cabeceando sobre as rodas coma un borracho. Mary ergueu a cortina e ollou fóra. Un refacho de vento e chuvia encegueceuna por un intre. Sacudiu os cabellos para afastalos, e entón decatouse de que o vehículo estaba a coroar o outeiro ao galope, mentres que, nás beiras do camiño, baixo a névoa e a chuvascada, os lameiros amosábanse negros como a tinta. Sobre a cima, á esquerda, decatouse da presencia dun c aserón lixeiramente afastado da rodada. Aínda coa escuridade puido distinguir as súas denegridas cheminéas, un tanto separadas unha da outra. Non veu ningunha outra choza ou construcción, senón, soa, na súa gloria, e aberta aos catro ventos, á "Pousada de Jamaica". Mary cubriuse coa capa e abotoóuna. Os cabalos xa se detiveran e transpiraban baixo a chuvia, desp