Blog Xoan Bernardez Vilar

                                       Tristán sei ben que non amou a Iseu                                  tanto como eu vos amo; isto certo sei eu.                                                                               Rei don Denís de Portugal (1279-1325)       Filla do rei Gormón de Irlanda, a illa dos lagos grises e das verdes lombas, Iseu a Loira, escoitara por primeira vez falar del cando tiña catorce anos. Tristán de Leonís era sobriño e ao mesmo tempo cabaleiro predilecto do rei Marc de Cornualla. Para libralo do ominoso tributo dos trescentos donceis e trescentas donzelas que, cada cinco anos, debía pagar a Irlanda, Tristán dera morte en combate a Morholt, tío de Iseu.       Para pór fin ao longo enfrontamento entre os dous paises, o rei Marc decidiu solicitar a man de Iseu, para o que envión a Tristán coma portador da embaixada. Unha vez acordadas as núpcias, a nai de Iseu, experta en artes máxicas, entregoulle á serva da princesa un bebedizo coa indicación

           DOS ALTOS E SUBLIMES CEDROS DO LIBANO, AO CONFÍN                                        DOS VERDES CASTROS.  ( Revisado. Ver tamén a parte coas imaxes que hai no correo “enviado”, co mesmo título. Logo engadirlle as novas ideas, entre elas as derivadas da  lectura de Carvalho da Silva, e a moeda atopada perto de Bristol ).        Dos dous lugares que no título deste comentario aparecen mencionados, o primeiro pertence ao grande poeta bíblico Isaías,  que profetizou a cabalo dos séculos VIII e VII a. C. Tomado do seu Capítulo II, para  maior precisión e comprensión, sintetizámolo agora do seguinte xeito: “ Porque chegará o día de Yaveh Sebaot contra todo o arrogante e encomiado, contra os altos e sublimes cedros do Líbano, e contra todas as naves de Tarsish, e a soberbia humana ficará derrubada ”.      Nese Líbano que acabamos de mencionar, en parte coincidente co actual país da  mesma denominación, existían, aproximadamente xa dende arredor do ano 3.000 a . C. varia

                                                                  Filla do rei galego,                                                            Isabella chamábase a doncela,                                                            que por Zerbino en amoroso lume                                                            quéimase tempo ha.                                                                          "Orlando Furioso"                                                            Ludovico Ariosto (1474-1533)                                       O naufraxio de Isabella. Obra de Gustave Doré (1832-1883)       Se ben que nos máis antigos documentos, inscricións, ou relatos orais, tanto exipcios coma hebreos, ou que proceden dos vellos e destacados imperios do medio oriente, hai mencións dabondo sobre donas de sobresalientes cualidades, xa naqueles tempos, a verdade sexa dita, que entre nós, neste solar da vella Gallaecia , sobre o que se conservan te